Marjan Leijen is dagelijks bestuurder bij HHNK. Wat doet Corona bij haar?
HHNK heeft zich van een heel wendbare kant laten zien. Massaal wordt er op afstand gewerkt.
Ik doe dat ook. Voor mij was het aanvankelijk rustiger omdat de bestuurlijke processen werden stilgelegd. Afspraken, kennismakingen, werkbezoeken zijn allemaal gecanceld. Nu de spoedwet in werking is getreden, zijn digitale besluiten rechtsgeldig en kunnen de vergaderingen weer georganiseerd worden. Ook externe afspraken beginnen weer gemaakt te worden. Maar echt druk heb ik het nog niet.
Binnen de organisatie is dat wel anders. Heel veel respect heb ik voor de organisatie en in het bijzonder aan onze afdeling ICT, waar vanzelfsprekend veel werk bij is gekomen. Ook veel waardering voor mijn ‘eigen’ afdeling waterketen. Daar wordt gewerkt aan 24/7 processen die in de categorie cruciaal thuishoren. Afvalwater blijft geproduceerd worden en moet gewoon – crisis of niet – gezuiverd worden.
Ook gaan de storingen door. Het lijkt wel alsof men meer billendoekjes is gaan gebruiken. Hygiënischer? Ze horen in ieder geval niet door het toilet gespoeld te worden.
Waterschapswerk is gelukkig toegevoegd aan de vitale beroepen die in aanmerking komen bij de landelijke verdeling van persoonlijke beschermingsmiddelen.
Dan thuis: mijn partner is arts. Druk en intensief dus. Een van mijn kinderen is naar huis gekomen om vanuit een meer comfortabele situatie te kunnen thuiswerken. Een ander kind zit in Barcelona. Dan weet je het wel. De jongste, dat is ons bijzondere kind, woont volledig afgesloten in een instelling. Hij snapt dit allemaal niet. Gelukkig kunnen we met hem Skypen. Zo ook met mijn vader die alleen woont en ooit de digitale afslag heeft gemist maar nu alsnog is aangehaakt.
Ik geniet van buiten zijn. Op afstand van anderen. Gelukkig is iedereen gezond in mijn omgeving. Dat wens ik iedereen toe.
