Over dijkgraven en gedrochten

Dat ‘hoogheemraadschap’ met zijn ‘hoofdingelanden’ en ‘dijkgraaf’ nostalgisch, ja middeleeuws klinkt, is ronduit positief. Fantastische, authentieke woorden die de geschiedenis hebben overleefd. Niks ouderwets. Het schap gaat met de tijd mee. En hoe!

De dijkgraaf is niet meer de notabele van het dorp maar een moderne man of vrouw die gesolliciteerd heeft. Hoofdingelanden worden netjes gekozen. Drank en sigaren hebben plaatsgemaakt voor koffie en gevulde koeken. De hensbeker staat sierlijk en leeg in de vitrine. Kartonnen bekers worden gerecycled.

Het werk gaat tegenwoordig verder dan het in stand houden van dijken en waterpeil. En daarmee zijn allerlei nieuwe, lees eigentijdse, termen geïntroduceerd die met behulp van veel knip- en vooral plakwerk tot stand zijn gekomen.

Het is wonderlijk om te zien hoe, behalve ‘dijkgraaf’ en ‘hoofdingeland’, ook pareltjes als ‘schouwmeester’, ‘keur’ en ‘legger’ overspoeld zijn geraakt door huiveringwekkende brouwsels van letters:

Lezend over de kwaliteit van het water, stuit ik op afvalwaterakkoordenbeleid, zwemwaterlocatieonderzoek, oppervlaktewateromstandigheden of bestrijdingsmiddelenmeetnet.

Over de natuur spreekt het schap in termen van faunauittreedplaatsen, vismigratieknelpuntenbeleid, vissenstreefbeelden en milieuactieprogrammering.

Meer in het algemeen kom ik gedrochten tegen die in een volzin het volgende opleveren:

Door scopewijziging in de performanceproblematiek is door een escalatieteam met behulp van spendanalyse een flexconcept van een voorkeursalternatief voor een geoptimaliseerd verbeteringsprogramma voor de kadeklassekaart geformuleerd.

Maar … zolang ze er in Abbegaasterketting en Gasselterboerveenschemond nog chocola van kunnen maken, hou ik met weemoed de mond.

Marjan Leijen